KAD SE SUDBINA POIGRA: Sjećate se dječaka iz filma Ko to tamo peva? Evo kako danas izgleda i šta radi
Sudbina nekada zaista ima smisla za humor! To je na sebi osetio Nenad Kostić koji je kao dječak davne 1980. debitovao u čuvenom filmu “Ko to tamo peva” i jednako čuvenoj duet pjesmi “Za Beograd”!
Bilo mu je samo 11 godina kada se našao u društvu legendi jugoslovenskog filma Nedom Arnerić, Pavlom Vuisićem, Batom Stojković, Taškom Načićem, Draganom Nikolićem, Aleksandrom Berčekom i Slavkom Štimcem.
Početkom devedestih je bio DJ, zatim je postao policajac da bi se onda zaposlio kao vozač u beogradskom gradskom saobraćajnom preduzeću! Eto nekako se ponovo vratio u taj neki autobus sa početka svoje životne priče.
Njegov stric Miodrag (koji u filmu svira harmoniku) ga je te 1980 zvao da sa njim ide snimati film na lokaciju Deliblatske Pješčare. Objasnio mu je da, između ostalog, svom drugu iz vojske Slobodanu Šijanu koji je režirao film, želi pomoći pri snimanju jer je film bio ujedno i Šijanov diplomski rad. Otišli su na probu i … ostalo je legenda. Ostao je zabiležen detalj da Nenad nikada nije znao svirati drombulje iz te kultne pjesme, ali mu je i režiser “progledao kroz prste” pa je u toj sceni korišten plejbek.
Za svoju ulogu je dobio 1,5 miliona tadašnjih dinara što je bio ekvivalent od skoro pola vrednosti novog Fiće.
Jednog dana snimanja morali su napraviti scenu gde ga Bata Stojković šamara, a zbog krupnog kadra šamar je morao biti stvaran.
“Međutim, on me je toliko odalamio da je meni zazvonilo u ušima i suze su same krenule. Pobjegao sam iz autobusa koliko me noge nose i sakrio se u Pančevu. Filmska ekipa me cijeli dan tražila, a kad su me našli, Bata mi je donio najveću bombonjeru koja se mogla kupiti uz obećanje da me više tako neće udariti”, sjeća se Nenad. Cijeli film je inače snimljen za samo 26 dana.
Nakon završene srednje saobraćajne škole počeo je raditi kao DJ po beogradskim diskotekama. Početkom rata bio je mobiliziran na ratište u Vukovaru, a po povratku se zaposlio kao policajac i u službi proveo pune 4 godine.
Godine 2002. se prijavio na oglas gradskog prevoza u Beogradu i postao vozač autobusa. Danas vozi na liniji broj 17 Zemun – Konjarnik.
Kaže i da današnji putnici na ovoj liniji znaju njegovu priču pa se kroz smijeh zna desiti i dobacivanje u stilu “Vozi, Miško!” ali se on na sve samo nasmije i nastavi sa vožnjom.
( Moj.ba )
